Švenčionyse įvykotradicinis Lietuvos totorių suvažiavimas,kuris vietos kapinėse vyksta jaudaugelį metų. Każdą warstwęobficie posypujemy przyprawami.

Spektaklis buvo daug pamokantis, leidžiantisiš arti pajausti gyvenimiškųvertybių svarbą mūsų gyvenime. Pagrindinė spektaklio mintis ta, jogtikintis žmogus niekada nepasiduos,kovos, atiduos paskutini atodūsį viendėl to, jog yra stipresnis už visus netikinčius. Po pirmosios dienos spektakliomums buvo sukurta galimybė susitiktisu vietos jaunimu neformalioje aplinkoje,nors oficialus forumo atidarymasbuvo planuojamas tik kitą dieną.

Atidarymo metu viešėjome nuostabiojeceremonijoje, kur iš arčiau susipažinomesu organizatoriais, mumsišdėsčiusiais tarptautinio totorių kongresoveiklos kryptis bei tendencijas. Atidarymo iškilmėse buvo sulauktaypatingų svečių — pasirodė pats Tatarstanoprezidentas Rustemas Minichanovas,tuo parodydamas, jog tai labaididis renginys visam Tatarstanui ir joLietuvos totorių jaunimo delegacijažmonėms.

Prezidentas padėkojo visiemsforumo dalyviams ir organizatoriamsbei atkreipė dėmesį į mūsų kultūros išsaugojimą,nors tautiečiai yra išsibarstęvisame pasaulyje. Dienos forume lėkė nepastebimai, kolgaliausiai pastebėjome, jog jau laikasnamo. Pamatėme čia tiek daug: sabantujusArske buvo didžiulis, įspūdingasir organizuotas būtent dėl delegatų.

Pasakiškabuvo matyti kitų šalių totoriųpasirodymus sabantujaus metu, kur visišoko, dainavo ir kitaip linksminosi. Čiaturėjome galimybę pasivaišinti tikrutotorių maistu. Taip pat buvo didelėgarbė mums dalyvauti Tatarstano dienose,nes galėjome pasimėgauti labaiįžymių atlikėjų pasirodymais ir pajaustitautos vienybės jausmą.

Tatarstanodienos buvo paskutinis renginys, kuriamemes dalyvavome svečiuodamiesiTatarstane. Diena pasibaigė milžiniškufejerverkų šou ir neformalia atsisveikinimoceremonija su visais delegatais,tapusiais mums lyg antrąja šeima.

Apibendinant visa kelionę ir josnuotykius drąsiai galima teigti, jogpozityvių minčių ir žinių kraitis buvopapildytas milžinišku patirties bagažu,leisiančiu mums ir toliau tobulėti beiKazanės kremliujeKazanės panorama Nr. A razem pomagali TataromKrymskim w ich wciąż trwającej walce oprawo do narodowego istnienia.

Wspomagał go wdziele publikacji Piotr Warisch, dysydent,redaktor, drukarz, plastyk. W efekcie ichstarania otrzymaliśmy zbiór około dwustuunikatowych wielokroć fotografii, dokumentującym. Obok mamyzdjęcia ludzi, którzy często poświęcili ideiwolności całe swoje życie.

Cennym elementem albumu są teksty,opisujące tło zmagań z reżymem sowieckim,przypominające sylwetki osóbskromnych, aczkolwiek o wielkich sercach. Dzięki takim jak oni mogły dokonaćsię w naszych krajach wielkie politycznezmiany. Swoje przeżycia opisali w książcerównież działacze tatarscy: Selim Chazbijewiczi Adas Jakubauskas. Tatarską daninękrwi spłaciła młodziutka Loreta Asananavičiute,która zginęła od sowieckich kulw nocy z 12 na Pierwsza promocja albumu odbyła się24 czerwca r.

Następna zaś 29 czerwca w InstytuciePolskim w litewskiej stolicy — Wilnie, podczasodznaczenia polskimi orderami litewskichdziałaczy opozycyjnych i niepodległościowych. Autor artystycznych zdjęć przedstawiającychlitewskich Tatarów ma tytuł doktora,jest byłym długoletnim pracownikiemnaukowym Instytutu Fizyki LitewskiejAkademii Nauk. Fotografią interesuje sięod lat szkolnych. W roku zwróciłuwagę na mieszkających na Litwie Tatarów— i swoim profesjonalnym aparatemzaczął rejestrować ich kulturę, życie, atakże ważne wydarzenia z działalnościZwiązku Wspólnot Tatarów Litwy i jej oddziałów.

Jak sam mówi, Tatarzy litewscyzwrócili jego uwagę tym, że pomimo wielowiekowejobecności na Ekologiškas plonas balandis si kompra ochroniliswoją tożsamość narodową i dochowaliwierności nakazom przodków, łącząc toz wierną służbą państwa, z którym związaliswe losy od czasów Wielkiego KsięciaGiedymina.

Tatarzy uczestniczyli wewszystkich bitwach i wojnach, które prowadziłoWielkie Księstwo Litewskie, wtym w tak ważnym wydarzeniu, jak bitwapod Grunwaldem. Fotografie J. Paršeliūnasa odzwierciedlająróżne aspekty życia litewskichTatarów: są tu i obiekty dziedzictwasakralnego, pamiątki kultury duchowej,święta, wydarzenia kulturalne, obyczajoweszkice, portrety osób.

W uroczystości otwarcia wystawyuczestniczyli: przewodniczący ZwiązkuWspólnot Tatarów Litwy dr Adas Jakubauskas,przewodniczący wspólnottatarskich Tahir Kuźniecow i KęstutisŠafranavičius, dr Galina Miškinene zUniwersytetu Wileńskiego, członkowiespołeczności tatarskiej oraz przedstawicieleinnych grup etnicznych na Litwie. Goście poczęstowanizostali wspaniałym tatarskimšimtalapisem.

Wspólna walka - wspólna drogauroczystość byli ekologiškas plonas balandis si kompra. Opowiedziałteż o dawnych działaniach, o tej jedynej wswoim rodzaju więzi łączącej Polaków, Litwinówi Tatarów w zmaganiach z sowieckąokupacją. Oby czas wspólnej walki, wspólnej —polsko-litewsko-tatarskiej — drogi, zatrzymanyw albumie Hlebowicza i Warischa,pozostał na zawsze w naszej pamięci. Obecnie znajduje się już w granicachmiasta.

Obszar dawnej wsi przecina droga łącząca Radomsko ztrasą Warszawa—Katowice. Wpływa to na zacieranie się planudawnej wsi, gdyż przy tej właśnie drodze, czyli ulicy Brzeźnickiej,powstaje najwięcej nowych domów.

Najstarsza część wsiznajdowała się w sąsiedztwie kościoła Św. Rocha, w obrębieulic: Brzeźnickiej, Św. Rocha, Skorupki, Korczaka, Sobieskiego,Częstochowskiej. Najstarsza wzmianka ekologiškas plonas balandis si kompra miejscowości pochodziz wydanego w roku w Maluszynie przywileju księciaLeszka Czarnego, którym sprzedał wójtostwo w Radomskui wsi Stobiecko niejakiemu Godynowi.

Dokument ten wyraźniestwierdza, że mieszkańcy wsi i miasta cieszą się takimi samymiprzywilejami i mają jednakowe obowiązki. Na jego podstawiemieszkańcy Stobiecka uważali się za rolników miejskich, a więcludzi wolnych.

Dali temu dobitny wyraz, broniąc się w roku przed oczynszowaniem posiadanych gruntów. Jak głosi miejscowa tradycja, dawnymi czasy w StobieckuMiejskim osiedlili się jeńcy tatarscy. Bożenna Paszkowska-Wróblewska i Jan Piotr Dekowski, którzy w latach pięćdziesiątychi sześćdziesiątych XX wieku prowadzili badania w StobieckuMiejskim i okolicy, przytaczają liczne opinie o mieszkańcachtej wsi zaczerpnięte od sąsiadów.

Przezywano ich: Tatarami,Kluchami, Karaskami. O ich tatarskości miały świadczyćnastępujące fakty: że mają tatarskie chałupy, że orzą pola wpółksiężyc i dzielą je na morgi, a nie na zagony, że nazwa ichwsi wywodzi się od stu biesów tak pewien rycerz miał nazwaćosiedlonych tutaj stu tatarskich jeńców.

Informatorzy mówiliteż badaczom, że mieszkańcy Stobiecka żenią się między sobąjak cyganie i że żadna panna nie zostanie z ich wsi wydana— najwyżej kaleka. Uważani byli za grupę zamkniętą, nieufnąwobec obcych. Przypisywano im też wprowadzenie w okolicyRadomska uprawy tatarki — gryki. Podkreślano często ich skłonnoścido zbyt żwawych tańców i biesiad.

Uważano, że mają nosowąwymowę, charakteryzującą się opuszczaniem części literw wyrazach. Powtarzano legendę o ich charakterystycznychpłaskich nosach. Zgodnie z nią, ojcowie mieli brać kilkuletnichsynów na kalenicę domu, uderzać wałkiem w nos i pokazywaćim kierunek, w którym będą jeździć z kaszą na sprzedaż wielututejszych trudniło się handlem kaszą tatarczaną.

Większość współczesnych mieszkańców Stobiecka Miejskiegotraktuje opowieści o tatarskim pochodzeniu jako nieprawdziwei krzywdzące. Ze złością wyjaśniają, że są od pokoleńkatolikami, o czym świadczy stary kościół, a Tatarami przezwanoich od uprawy tatarki i handlu kaszą.

Spotkałam też kobietęniepochodzącą z rdzennej ludności wsi, która wspominała, żeprzed II wojną światową, gdy zamieszkała w Stobiecku u męża,kobiety gromadziły się wieczorami przy kilku wspólnych studniachi że początkowo nie rozumiała ich nosowej i niestarannejmowy. Jako dowód na istnienie tatarskich tradycji uważała zwyczajzawierania związków małżeńskich między mieszkańcamiwsi, wrogość do obcych kawalerów odwiedzających stobieckiepanny i fakt zastępowania w sąsiedzkich rozmowach nazwiskokreśleniami typu: Janka Maryśki Kasinej lub Franek JózefaKarolowego.

Przestano budować je już przed I wojnąświatową. W dwudziestoleciu międzywojennym najstarsze,zniszczone obiekty zaczęto rozbierać całkowicie lub częściowo. Najdłużej zachowywał się dom. Składał się z sieni, izby i komory. Posiadał dwa wejścia:od strony drogi — w ścianie szczytowej i od podwórza — w ścianiedługiej. To drugie otwierało się z szopy-wozowni, bądź zanią z podwórza. Drzwi w ścianie szczytowej otwierane byłytylko z okazji największych uroczystości rodzinnych i kościelnych.

Na co dzień wchodzono do zagrody przez furtkę wszopie-wozowni, a potem do sieni przez drzwi od podwórza. Wsieni znajdował się szeroki komin i otwór w suficie wiodący nastrych. Drzwi wewnętrzne prowadziły z sieni do izby. Izba byładość duża, ale raczej ciemna, bo miała tylko jedno okno odstrony podwórza.

Od strony komina stał piec chlebowy i piec dogotowania. Za izbą była komora. Jedne drzwi łączyły komorę zizbą, drugie wychodziły na podwórze. Za komorą znajdowałasię obora z osobnymi drzwiami na podwórze. Dalej przylegałastodoła. Domy budowano z grubych bali sosnowych, zaś podpodwaliny podkładano kamienie polne — największe na rogach. Podwaliny tworzyły progi w drzwiach, a od strony drogi przedłużałysię w próg furtki. Spoczywało na nich 7—8 grubych balitworzących ściany. Dachy poszywano słomą.

Szopa-wozownia posiadała tylko dach i jedną ścianę zewnętrzną. Od strony drogi, na całą wysokość, zamykały ją bramai furtka. Od podwórza była całkowicie otwarta. Służyła jakowozownia i do przechowywania narzędzi rolniczych, a na jejstrychu gromadzono siano.

Przylegały do niej stajnia, chlewikdla drobiu i drwalnia. Zabudowania te wraz ze ścianą szczytowądomu stanowiły szerokość zagrody i tworzyły zamkniętą ścianęod strony drogi. Według informacji zebranych przez Bożennę Paszkowską-Wróblewską, jedną z głównych przyczyn zanikania tego typubudownictwa były liczne pożary nękające Stobiecko. Wspomi- Nr. Po II wojnie światowejbudynki te stopniowo rozebrano i zastąpiono nowymi murowanymi. Jest własnością Aleksandra Dziegcia.

Zbudowanazostała w roku przez cieślę Adama Gałwę. Rocha oraz jeden dom w stanie całkowitejruiny. Zagroda rodziny Dziegciów znajduje się w pobliżu ulicyBrzeźnickiej, przy pętli autobusu miejskiego.

Mimo późniejszychprzeróbek jest obiektem dobrze zachowanym. Po wykupieniu i odrestaurowaniu byłby świetną częściąreprezentacyjną większego zespołu hotelowo-gastronomicznego. Mógłby przyciągać turystów nie tylko unikalną atmosferąi barwnymi legendami o miejscu i ludziach ale też potrawamikuchni regionalnej, zwłaszcza z kaszy i mąki tatarczanej, czyliproduktów niegdyś wyrabianych i sprzedawanych przez kaszarzystobieckich.

Tekst i zdjęcia: Krystyna FilarowskaP.

• Ляг на живот, я осмотрю .
• Lieknėjimas s4
• 7 dienų svorio metimas prieš ir po
• (PDF) The primacy of index in naming paradigms, Part II | Donna West - slenyje.lt
• Большую часть дня Элли, Николь и Ричард проводили с октопауками, либо стараясь узнать что-нибудь о хозяевах, либо рассказывая им о Земле.

Powyższy tekst przygotowałam w roku jako informacjęprzeznaczoną do wygłoszenia na spotkaniu pracowników muzeówregionalnych.

Wtedy okazało się, że choć omawiany typ zabudowywiejskiej bezpowrotnie ginie, to legenda, od której pochodzijego nazwa, ma się świetnie. Do radomszczańskiego muzeum,gdzie byłam zatrudniona, przyszło kilku starszych panów, bypowiedzieć, że przekazywana od pokoleń informacja jakobyStobiecko Miejskie zamieszkiwali Tatarzy jest prawdziwa. Nadowód przytaczali argumenty, zanotowane przez etnografów naprzełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych dwudziestegowieku.

Przekonywali mnie także, że tamtejsi mieszkańcy sąukrywającymi się muzułmanie, którzy młócą w kościele zboże. Do opuszczonej zagrody oddelegowano pracownikówmuzeum, aby zajęli się wyborem, uporządkowaniem izabezpieczeniem pozostawionych zabytkowych sprzętów.

Niezastałam tam niczego odmiennego, wszystkie sprzęty i narzędziabyły takie same jak w całej okolicy. Za najcenniejsze i wymagająceniezwłocznie fachowych zabiegów konserwatorskichuznaliśmy częstochowskie obrazy religijne, znalezione w izbiei na strychu. Obrazy przekazano do muzeum, pozostałe przedmioty,po wstępnym zabezpieczeniu, złożono w izbie. Kolejne lata upłynęły pod znakiem oczekiwania na niezbędne izawsze zbyt skromne fundusze. Latem roku dawne StobieckoMiejskie nawiedziła trąba powietrzna.

Teraz nie można już było zwlekać z remontem. Legenda znowu dała znać o sobie. Remont i naprawygwarancyjne trwały długo, dopiero we wrześniu rokuzdecydowano się przekazać zagrodę Muzeum Regionalnemu im.

Stanisława Sankowskiego w Radomsku. Wtedy też zlecono konserwacjęocalałej części wyposażenia. Obejście ozdobiono kwiatami, starając się użyć roślin modnychw okolicach Radomska ok.

II wojny światowej. Przy pomocyTowarzystwa Przyjaciół Muzeum w Radomsku urządzonoogródek wiejski w formie czworoboku z rabat kwiatowych,wewnątrz którego znajduje się miejsce przeznaczone do uprawynieznanych dziś roślin w tym roku obsiano je lnem.

Takprzygotowana zagroda będzie służyła młodzieży wiosną, latemi jesienią, jako miejsce lekcji muzealnych poświęconych życiudawnej wsi radomszczańskiej, zimą, z ekologiškas plonas balandis si kompra braku ogrzewania,musi być zamknięta. W sezonie letnim zagroda tatarska jestteż miejscem spotkań z kulturą. Pani nie jest z Tatarów? Miasto wchłonęło wieś, wpłynęło na zmianę układu przestrzennegojej zabudowy, sprawiło, że mieszkańcy przestali odczuwaćdawną więź grupową, jednak legenda o Tatarach przetrwała.

Właśnie wtedy w Uździe i okolicznychfolwarkach pojawili się przesiedleńcyz Miru, Osmołowa i Łowczycoraz innych pobliskich miasteczek. Należyzauważyć, iż w tym samym czasieTatarzy zjawili się w Kopylu i Śmiłowiczach. W Uździe, siedziby tatarskie znajdowałysię na początku ulic Wielkiejoraz Małej Tatarskiej nieopodal rzeki. Parafia rozwijała się cały czas, już wroku wspomina się o trzech rodzinachJakubowskich, dwóch rodzinachAleksandrowiczów, Miśkiewiczach,Bogdanowiczach, Półtorakiewiczach,Safarewiczach.

W roku wzmiankowanisa Biciukowie, Rajeccy, Chasieniewiczowie. Głową parafii był wtym okresie Sulejman Aleksandrowicz. W roku ilość mieszkańców tatarskiegopochodzenia wzrosła do osób.

W tym samym czasie przy lesie nawschód od miasteczka został założonymizar, na którym chowano ludzi od roku W roku parafia zaczęła budowędrewnianego meczetu przy ulicy Małej,który był zwykłą drewnianą chatą zminaretem nad wejściem, skierowanymna południowy wschód.

Pierwszymimamem został Mustafa Miśkiewicz s. Aleksandrapotem funkcjętę pełnił Aleksander Jakubowskioraz Ekologiškas plonas balandis si kompra Aleksandrowicz. W roku do Uzdy przyjechałna stałe Józef Jakubowski z powiatuoszmiańskiego.

Wśród miejscowychTatarów wyróżniał się posiadaniemprzydziału ziemskiego oraz nieruchomości. Z dokumentów dowiadujemysię, iż w roku Józef Jakubowskikupił od rolnika Fabiana Ugrynowicza15 dziesięcin, za które zapłacił rubli srebrem. Wiadomo, że osiadł wfolwarku Słobódka dzisiaj jest to częśćmiasta Uzda pod nazwą Zagrebla naskrzyżowaniu dróg Uzda—Szack orazUzda—Kopyl. Miał trzech synów: Sulejmana,Mustafę oraz Aleksandra; ichgospodarstwa z czasem rozmieściły sięobok ojcowskiego.

Oprócz ziemi i nieruchomości w folwarku,Józef Jakubowicz posiadał teżziemię w miasteczku oraz młyn wodny. W rokupo procesie dowiedzeniaswego szlachectwa, został zamieszczonyw spisie szlachty guberni mińskiej.

Józef Jakubowski był założycielemwielkiego rodu Jakubowskich w Uździe. Oprócz tego znane były inne linie:Dawida Jakubowskiego s. Bekira orazSamuela Jakubowskiego s. Przed rozpoczęciem I wojny światowejw Uździe zamieszkiwali: Aleksandrowiczowie 4 rodzinyJakubowscy 3 rodzinyChasieniewiczowie 4 rodziny ,Półtorakiewiczowie 1 rodzina ,Safarewiczowie 2 rodzinyRajeccy 1 rodzinaKonopaccy 2 rodziny ,Iljasiewiczowie 1 rodzinaGembiccy 1 rodzinaBiciukowie 1 rodzina ,Bogdanowiczowie 1 rodzina.

Na ulicyWielkiej znajdowało się 19 tatarskichgospodarstw, 16 na ulicy Małej oraz 4w Zagrebli.

RM Veiksmingumas: šampūnas, dažų ir maitina plaukų Naudojimas: įdėti į pirštines, šlapias plaukus, paimkite reikiamą kiekį šio produkto ir išskusti burbuliukai ant rankų, tolygiai taikyti jį į savo galvą, keletą kartų ir tolygiai įtrinti jį, ir tada nuplaukite jį minučių. Vaisių Juodų Plaukų Šampūnas Gamtos harbal esmė magija juodų plaukų šampūnas,profesinės žmogui juodų plaukų dažų, padengti balta natūraliai ir safty. Naujas juodos spalvos plaukų, jums nereikės naudoti jokių dažančių cheminių medžiagų, kurių sudėtyje yra amoniako, kuris gali pakenkti jūsų plaukams. Tai lengva naudoti ir suteikia natūralią spalvą, ne taip, kaip kitos spalvos medžiagos, kuri suteikia jums tamsiai nenatūralių spalvų.

Lata wojny i powojnia —przyniosły wielką biedę mieszkańcommiasteczka. Na frontach walczyło dużoTatarów. Warto wspomnieć tu osobę ZacharegoSafarewicza. Podczas wojny polsko-radziecko,będąc pracownikiem dworcakolejowego, udało mu się ewakuowaćz Uzdy siostry Ranię i Zonię, brata Samuelaoraz Aiszę matkę pierwszegomuftiego Izmaiła Aleksandrowicza iAdama Aleksandrowiczów z rodzinystryjecznej do Orenburga. Sam niestetyzginął w Rostowie nad Donem. Nastała władza radziecka zaczęłaumyślne niszczenie odwiecznego tatarskiegoładu życia.

Tradycyjne garbarstwooraz inne rzemiosła zostałyzabronione. Ludzi zagnano do cechów:skórzanego, rymarskiego, sznurowego,guzikowego.

Niestety, w kraju wojujących ateistównie było też miejsca dla islamu. W roku wraz z całą rodziną został aresztowanyimam uździeńskiego meczetuMahomet Aleksandrowicz. Zesłano ichna północ, gdzie prawie wszyscy zginęli. W roku meczet spalono wraz zcałym archiwum oraz mnóstwem starożytnychrękopisów i sprzętem. Spis ludności z roku wykazałw mieście 40 tatarskich gospodarstw. Najczęściej spotykane nazwiska to Nr. Ówczesny wzrost ilościtatarskich gospodarstw był spowodowanyrozparcelowaniem większych,ze strachu przed represjami.

Właśnie wtaki sposób rozpadały się duże rodzinyi zanikały odwieczne więzi międzykrewnymi. W czasie międzywojennym, znajdującasię na terytorium Związku Radzieckiegospołeczność uździeńska była odseparowanaod głównej masy Tatarówbyłego Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Pewne więzi przetrwały tylko z Kopylem,Śmiłowiczami oraz Mińskiem. II wojna światowa nie przyniosła uździeńskiejtatarskiej społeczności takwielkiego zniszczenia jak żydowskiej. Władze okupacyjne dawały pracującymw kołchozie Tatarom po 3 ha ziemi, koniaoraz krowę na rodzinę.

Nie zabraniałychałupniczego wyprawiania skóroraz ogrodnictwa. Tatarzy mieli swegostarostę, został wybrany nowy mułła— Aleksander Chasieniewicz. Rozpoczętonawet budowę meczetu, którejprzeszkodził powrót władzy radzieckiejw roku Przed wojną Tatarzy i Żydzi mieszkaliobok siebie, dlatego podczas okupacjirodziny tatarskie ukrywały żydowskiedzieci, tym samym ratując je przed zagładą.

Niemało ludzi z Uzdy trafiło na front,nie tylko niemiecki, ale i fiński.

5 Thoughts to “Populiarus Wed prostatos gydymas”

Na froncie walczył także Amurat Aleksandrowiczoraz Zachary Jakubowski. Na terytoriach okupowanych pracowali:nauczyciel Adam Aleksandrowicz,mistrz świdrowy Sulejman Miśkiewicz,lekarz Amina Rajecka. Odrodzenie zniszczonej wojną gospodarkispadło na barki kobiet, dziecioraz starców. Jedynie dzięki sprzedaży plonówkołchoz mógł nabywać maszyny, nasionaoraz nawóz. Po wojnie uździeńska tatarska społecznośćzmniejsza się, dużo ludzi przeniosłosię do Mińska oraz innych miększychmiast. Coraz częstsze stały sięmieszane małżeństwa, co przyśpieszyłoasymilację.

Tradycje i więzi wspólnotowestopniowo zaczęły zanikać. Odrodzenie społeczności rozpoczęłosię po roku W tym czasie obowiązkistarosty pełnił Mahomet Kanapacki.

Cargado por

W roku odbyła się oficjalnarejestracja Uździeńskiej Parafii Muzułmańskiej. Zaczęto ponownie obchodzićuroczyście zjazdy oraz święta. Coroczniekilka dni poświęca się na sprzątaniemizaru.

Tekst i zdjęcia: Józef Jakubowski Z jęz. W tej samej okolicy mieszkałrównież bogacz, który bardzo lubił sięprzechwalać i uważał się za wielkiegomądralę. Pewnego dnia szedł sobie drogą izobaczył z daleka sprytnego biedaka,który stał wsparty o krzywą brzozę. Chwalipięta podszedł do niego ipowiedział:— Ciebie, przyjacielu, uważają zapomysłowego spryciarza.

Nuże, spróbujmnie przechytrzyć! Na to spryciarz odpowiedział:— Dlaczego miałbym i nie spróbować! Przechytrzyłbym cię, ale niestetynie mam przy sobie woreczka zchytrościami.

Został w domu. Jeśli odejdę,ona się przewróci. Usłyszawszy tę odpowiedź,chwalipięta rozgniewał się i krzyknął:— Idź, i szybko przynieś swojechytrości! Do twojego powrotu sambędę podpierał brzozę! Poszedł więc spryciarz i już nie wrócił. A chwalipięta, mówią, do dzisiejszegodnia stoi i podpiera krzywą brzozę.

Jego organizatorembył Związek Wspólnot Tatarów LitwyUroczyste rozpoczęcie święta nastąpiło równo w południe,na scenie ozdobionej symbolami sabantuja. Najpierw powitaliświątecznie wszystkich obecnych prowadzący imprezę MarijaMejszutowicz i Eldar Jakubowski. Przypomnieli, że sabantujświętowany jest po zakończeniu wiosennych prac polowych podkoniec maja lub w czerwcu i przedstawili jego program, a takżeprzedstawili przybyłych gości.

W tym roku przyjechali Tatarzy z Polski i Białorusi, byli przedstawicieletatarskich wspólnot z Kowna, Olity, Niemieża, SorokTatarów, Wisaginii, Poniewieża, członkowie Sejmu RL, przedstawicielewileńskiego i trockiego samorządu, członkowie społecznościpolskiej, karaimskiej, ukraińskiej, bułgarskiej, białoruskiejoraz rosyjskiej.

Zbiegło się to z przetłumaczeniem pierwszego wydaniaprzez Musę Czachorowskiego i publikacją przez Najwyższe KolegiumMuzułmańskiego Związku Religijnego w RzeczypospolitejPolskiej. Jej mąż AlijAleksandrowicz był jednym z głównych organizatorów święta.

Następnie prowadzący oddali głos przewodniczącemu ZwiązkuWspólnot Tatarów Litwy Adasa Jakubauskasa, który przekazałzgromadzonym świąteczne pozdrowienia. W swej krótkiejmowie podkreślił on, że Tatarzy mieszkają na Litwie już od ponadsześciuset lat i starają się zachować swe narodowe tradycjei obyczaje.

Zaznaczył, że nieprzypadkowo na miejsce sabantujawybrano te zamek na półwyspie. Tutaj, w średniowieczu, tatarscywojownicy trzymali straż, ochraniając zamek przed rozlicznymiwrogami. Z tego powodu tak symboliczny jest powrót litewskichTatarów na miejsce związane z historią litewskiego państwa, z historiąswych przodków. Wyszywanie tatarskich ornamentów złotąnicią zaprezentowała przewodnicząca wareńskiej wspólnotytatarskiej Liusia Gaidukevičienė.

Jest ona założycielką pierwszegomuzeum tatarskim we własnym gospodarstwie. Tatarzy od dawna słyną z mistrzowskiego obrabiania skóry. Jeden z najlepszych specjalistów w tej dziedzinie Virginijus Jakubauskaspodczas festiwalu zaprezentował swoje umiejętności.

Gość z Krymu, artysta-malarz Rustem Skibin wypracowałwłasny styl polichromowego malowania ceramiki, zachowującynajlepsze cechy tradycyjnej kultury krymskich Tatarów. Artystazbiera, analizuje i przywraca technologie wytwarzania różnorodnychform tradycyjnej użytkowej ceramiki garncarskiej.

Mistrznieustannie poszukuje sposobów rozszerzenia gamy wyrobów. Na sabantuju towarzyszyła mu stała uwaga uczestników święta. Liana Veliljaeva zademonstrowała sztukę haftowania, którejjeszcze w dzieciństwie uczyła się od swej matki. Tworzy panele, wyszywane metalowymi nićmi na aksamicie,fantazyjne ornamenty na wojłoku. Artystyczną część święta otworzył błyskotliwym występemmuzyk z Kazania Renat Valeev.

Ten artysta światowej klasy zafascynowałwszystkich wirtuozerskim wykonaniem tatarskich melodiina bajnie i flecie kurai. Jego grze towarzyszyły żywiołowotworzące się grupy tańczących uczestników święta. Cieszyły narodowymi strojami i pieśniami amatorskie zespołyartystyczne. Na równi z koncertem publiczność emocjonowała się rozlicznymizawodami: biegiem z jajkami, z wiadrami pełnymi wody,podnoszeniem ciężarów, rozbijania garnków z zawiązanymioczami.

W konkursach uczestniczyli zarówno dorośli, multi slim levne i dzieci. Ta narodowa walka tatarska przyciąga silnych, zręcznych i odważnychmężczyzn oraz młodzieńców.

Na zwycięzcę czekałanagroda — baran. Tegorocznym zwycięzcą finałowej walki zostałletni Aleksander Szabanowicz z Pagiriai, który pracuje jakokierowca w Wilnie. Nie zajmuje się zapasami, postanowił jednakspróbować swoich sił i udało się. Wszyscy goście, uczestnicy święta poczęstowani zostali darmowympilawem oraz wodą mineralną.

Picia napojów alkoholowychnie zauważono. Święto było możliwedzięki wsparciu Ministerstwa Kultury, Ekologiškas plonas balandis si kompra WspieraniaKultury i trockiego samorządu rejonowe. StuTatarów ponoć, setką biesów przez pewnego rycerza nazwanych,osiedlono nieopodal Radomska. Miejsce owo wsią Stubiesównazwano, a z czasem na Stubiesko, następnie Stobieckoprzemianowano. Dzieje te, prawda może, może nieprawda— któż to wie?

Krystyna Filarowska, obecnie przewodniczącaTowarzystwa Przyjaciół Muzeum, napisała kilkalat temu tekst o tatarskich zagrodach w Stobiecku.

Ostatnią znich, nieomal cudem uratowaną, władze miejskie przekazałyniedawno muzeum. Krzysztof Zygma, dyrektor muzeum,człowiek z wyobraźnią, dostrzegł w tatarskiej legendzie Stobieckaoraz w zagrodzie rozliczne możliwości.

Dzisiaj tatarska zagroda dostępna jest zwiedzającym. Czyrzeczywiście jej odmienny od tutejszych charakter ma jakikolwiekzwiązek z tatarskim ekologiškas plonas balandis si kompra Nie widziałemtakiego nigdzie indziej, z pewnością nie ma podobnych zagródw tatarskich wioskach w Polsce i na Litwie: w Kruszynianach,Bohonikach, Niemieży, Święcianach, Sorok Tatarach.

Jednak ponoć w każdej legendzie tkwi jakaś odrobina prawdy. Nie odmawiajmy jej więc Stobiecku. Dyrektor Zygmaoraz jego małżonka, Anita Pawlak-Zygma, postanowili nadaćpodaniu nowy wymiar.

Populiarus Wed prostatos gydymas

Tak zrodził się zamysł spektakli inspirowanychtatarskimi bajkami, a odgrywanych przez dziecięcychaktorów. Przedsięwzięcie zorganizowali członkowieTowarzystwa Przyjaciół Muzeum przy wsparciu starostwa.

Anna Pawlak-Zygma spektakl wyreżyserowała,scenografię opracowała Joanna Sroczyńska — ibajka ekologiškas plonas balandis si kompra Występ odbył się 29 lipca w Chacie Tatarskiejwe wspomnianym powyżej Stobiecku Miejskim. Atmosferabyła wspaniała, publiczność rozentuzjazmowana, zaś młodziaktorzy po prostu świetni. Przedstawienie toczyło się nad wyrazpłynnie i ekspresyjnie. Widać było, że gra daje dziecięcymwykonawcom dużo radości.

Paulina Bąk bardzo świadomieodnalazła się w roli opowiadacza, a m. Brawa były zatem jak najbardziej zasłużone. Po przedstawieniu aż żałuję, że nie mogę przyjechać nanastępne można było posilić się tutejszym smakołykiem:chlebem zwanym tatarczuch, wpisanym na listę produktówtradycyjnych. Sławomir Skalski wypieka go z maki gryczanejwedług rodzinnej, przekazywanej z pokolenia na pokolenie receptury.

Tatarczuch — zapewniam, że smaczny — to kolejny śladtatarskiej legendy. Przygrywająca z wigorem Powiatowa KapelaWłoszczowska umilała zwiedzanie muzealnej ekspozycjiw zagrodzie. Nawiązaniem do tatarskiego wątku było pojawieniesię Pomiędzy utworami Anita Pawlak-Zygmaoraz Krzysztof Zygma recytowali wiersze niżejpodpisanego, który miał przyjemność reprezentować w Radomskutatarską społeczność.

Piękna muzyka i poezja wpisywałysię udanie w muzealne wnętrze. Później zebrani z zaciekawieniemwysłuchali informacji o tatarskiej mniejszości,a dalsza rozmowa toczyła się już w zaciszu dyrektorskiegogabinetu.

Krzysztof Zygma zainteresowany jest współpracąz tatarskimi organizacjami, chętnie widziałby u siebie m. Miejmy nadzieję, że się to uda. Brakuje Go nam wszystkim…Serdeczne wyrazy współczucia Pani ZofiiKonopackiej oraz całej Rodzinie składaMusa Czachorowski z rodziną30 czerwca roku zmarł w BiałymstokuJózef Jusuf Konopackiwielki Tatar, który całe swoje życie poświęciłwspieraniu i rozwojowi wiedzy, kultury itradycji naszego niewielkiego narodu.

Był człowiekiem oddanym muzułmańskiejwierze i tatarskiej społeczności. Mało jest obecnie takich ludzi. Pozostanie nazawsze w naszej pamięci. Serdeczne wyrazy współczucia Pani ZofiiKonopackiej oraz jej Rodzinie składaAleksander Krynicki, Prezes Związku TatarówBiałorusi w GrodnieZ głębokim żalem zawiadamiamy, że w nocy z 5na 6 czerwca roku zmarła w WarszawieMaria Radeckaurodzona w Słonimie, seniorka polskiejspołeczności tatarskiej i muzułmańskiej, którejsprawami bezustannie się interesowała.

Pragnęła ocalić i przekazać naszą historię oraztradycję. Była dobrym człowiekiem, godną Tatarką orazmuzułmanką.

• Октопауки передавали Галилея друг другу, наконец он невредимым приземлился в дальнем углу комнаты.
• Ar galite numesti riebalus per 5 dienas
• Degančios riebalų ląstelės
• Mohito - stilinga drabužių parduotuvė | Pirk internetu - MOHITO
• Когда все уснули, Ричард и Николь отодвинули мебель, чтобы расстелить коврики.

Spoczęła 7 czerwca na mizarze w Bohonikach. Serdeczne wyrazy współczucia Rodzinieskładają przyjaciele i znajomi z tatarskiejwspólnoty 24Nr. Według licznychopinii stanowi jedną z głównych potrawkuchni tatarskiej. Przepisów na tę potrawę znajdziemysporo, bo mamy przecież chociażby pilawpo tatarsku, pilaw po uzbecku, potadżycku, a i po polsku da radę zrobić. Prawdę mówiąc, wszystkie przepisy różniąsię minimalnie, nie ma więc potrzebytym się zadręczać. Gotujemy płow, bojest rzeczywiście dobry! Płow po tatarskuWażne jest tu ponoć przestrzeganieproporcji.

Do kilograma ryżu potrzebujemykilogram mięsa np. Rosjanieużywają też wieprzowiny, ale możemyją sobie, rzecz jasna, darowaćkilogrammarchwi, kilogram cebuli, litr wody,przyprawa do płowu. Do dużego garnka wlewamy i podgrzewamy0,5 litra oleju. Wrzucamy tamumyte i pokrojone na niewielkie kawałkimięso, aby się podsmażyło, a potem lekkosolimy. Dodajemy drobno pokrojonąmarchew lub startą na tarce o dużychoczkach oraz cebulę pociętą w talarki,niech także się podsmaży.

Geriausias prostatito žolelių gydymas Populiarus apie svarbų Prostatos ligų gydymas masažais yra gana įprasta praktika, į kurią daugelis vyrų yra labai neigiami.

Zaprawiamywszystko przyprawą do płowu ponoć sądo kupienia w naszych sklepach. Wlewamynastępnie litr wody i czekamy ażsię zagotuje. W tym czasie siedmiokrotnie hmmm Następnie wsypujemy go równą warstwądo gara z mięsem — bez mieszania! Kiedywoda się wygotuje, zakrywamy gar płaskimdużym talerzem, a na wierzch dajemyjeszcze pokrywkę no Kiedy ryżprawie już dojdzie, mieszamy dokładniecałą zawartość, zakrywamy ponownie iodstawiamy jeszcze na 10 minut.

Podobno taka ilość płowu wystarczy nadwa posiłki dla 10 ludzi. Trudno mi trochęw to uwierzyć, bo niedawno nieco mniejszaporcja wystarczyła nam na dwa razy dlajedynie trzech metildreno riebalų degintojas kaip naudoti. Chyba, że bardzo żarłocznibyliśmy Ale Dagmara Sulkiewiczprzysłała mi wielkie dzięki swój przepisna płow: o, to może być w sam ekologiškas plonas balandis si kompra nawetdla dziesięciu osób na obiad.

Oczywiście,ważne ile weźmiemy mięsa oraz ryżu: jeżeliwięcej, to i pilawu będzie więcejPrzepis DagmarySkładniki:- 6 torebek ryżu, olej do smażenia, 1,5kg mięsa wołowina, udziec z indyka lubbaranina4 marchewki, 6 dużych cebul,pietruszka, mały seler, mała nać pietruszki,2 kostki rosołowe, pieprz, sól, 3szklanki wody.

Mięso kroimy w kosteczkę i podsmażamyna oleju na patelni. Cebulę kroimyw talarki i podduszamy na patelnido ścięcia się. Pozostałe warzywa kroimyw kostkę. W dużym garnku układamywarstwę mięsa wraz z olejem, naktórym było podsmażanecebuli takżez olejemwarzyw i ponownie warstwęmięsa, cebuli i warzyw. Każdą warstwęobficie posypujemy przyprawami. Kostki rosołowe rozpuszczamy w wodziei polewamy nią potrawę. Garnekstawiamy na ogień, przykrywamy pokrywką.

Po zagotowaniu zmniejszamyogień. W tym samym czasie w drugimgarnku gotujemy wodę, wrzucamy doniej ryż i trzymamy na zmniejszonymogniu przez 10 min. Potem wyjmujemyryż i przekładamy go do garnka z mięsem,tworząc ostatnią warstwę płowu. Potrawy nie mieszamy łyżką. Bierzemygarnek za uszka i potrząsamy, aby nicsię nie przypaliło. Gotujemy na małymogniu tak długo, aż rozpuści się cebula. Teraz moje gotowanie. Płow, któryniedawno robiłem, był dość skromny,przyznaję jednak, że jadłem go ze smakiemprzez cztery dni.

Trzy całkiem duże marchewki, średniąpietruszkę i pół średniego selera starłemna grubej tarce, pokroiłem cztery dorodnecebule w talarki, poddusiłem domiękkości na oleju i dodałem do garnka— na warstwę mięsa. Wszystko niecoposoliłem i popieprzyłem: szczypta solii szczypta pieprzu. Około 70 dag ryżubiałego długoziarnistego wrzuciłem dowody gotującej się w drugim garnku nabodajże 3 minuty.

Potem przesypałemryż do garnka z mięsem. Dodałem ze trzyszczypty kurkumy i tyleż kardamonu orazrozkruszoną kostkę rosołową. Całość zalałemwodą po łyżce, aby ryż nie odsłoniłmięsa, jakieś pół centymetra ponad powierzchnię.

Niestety, zapomniałem wówczaso czosnku, ale wtykamy główkę dośrodka potrawy. Wszystko pyrkało sobiena małym gazie, aż ryż był już miękki. Potem wsadziłem jeszcze garnek na kilkadosłownie minut do nagrzanego piekarnika,tak na wszelki wypadek, żeby ryżsobie doszedł.

Proste, jak nie wiem co. Pozostaje sprawa przyprawiania. Sól,pieprz — oczywiście. Niektórzy dodająsproszkowanej ostrej lub słodkiej papryki,można smak wzbogacić kardamonemi kurkumą.

W moim sklepie nieznalazłem gotowej przyprawy do płowu,jednak w Internecie trafiłem na informację,że składa się ona z berberysu, czerwonejostrej i słodkiej papryki, pieprzuczarnego, liścia laurowego, kurkumy,pomidorów suszonych, kolendry i najważniejsze:z nasion kminu rzymskiego znanego jako kmin turecki, egipski,krzyżowy, mateczny. Wszystko, rzeczjasna, sproszkowane.

Jest to ponoć uzbeckaprzyprawa do płowu. Zatem, kiedyjuż wiadomo co i jak, bierzemy się dogotowania. Kulinarne sukcesy11 września br. Wśród wielu atrakcyjnych imprez, jaknp. Zgłosiłosię do niego 27 osób z 31 potrawami. Oczywiście nie zabrakło przedstawicielitatarskiej społeczności, naszych wybitnychspecjalistów kulinarnych. A skoro tak, tomusieli przecież sięgnąć po najwyższelaury. Jury, składające się z wyrafinowanychsmakoszy, którym przewodził dr GrzegorzRussak, kucharz, gawędziarz, prezes PolskiejIzby Produktu Regionalnego, ogłosiłozwycięzców w czterech kategoriach.

Nasza Maria Radecka z Sokółki zdobyłapierwsze miejsce za wspaniałe pierogi zkurkami! W kolejnej kategorii wygrałaElżbieta Radecka, córka Marii! Jej dziełembył mumbar, czyli brzuszek jagnięcynadziewany ziemniakami, mięsem i cebulą. Mało tego: znany nam wszystkim AdamSzczęsnowicz, prywatnie brat Marii i wujekEli, zdobył drugie miejsce za przesmacznekartoflaniki oraz trzecie za tatara z jelenia. Gratulujemy im serdecznie tych sukcesówi życzymy kolejnych! Pareigingiveterinarai-sveikmaistininkai-higienistaiirkažkodėl jiems talkininkaujantyspolicininkaiįnirtingai gaudė vaikus irbaudė juos piniginėmis baudomis, niekaipnegalėdami suvokti, kad vaikai valgytinori daugiau, nei suaugę, o sąžiningasdarbas yra geriau nei eiti į didžiuosiusprekybos centrus ir tenai vogti mitybainet netinkamus maisto produktus Suprantama, visi iki vieno veterinaraisveikmaistininkai-higienistai,jau seniainupirkti ir papirkti netikusių mitybaimaisto prekių parduotuvių gigantų, pasirengęsunaikinti kiekvieną, kas kėsinasiį didžiųjų maisto prekių parduotuviųsindikatą, kas iš jų milijardinių pelnųgali atimti nors sudilusį grašį Šiandien retas iš mūsų pagalvoja,iš kur, kaip ir kada šis tikrai gardus irlengvai paruošiamas skanėstas bus atsiradęsLietuvoje.

Daug kas yra įsitikinę,kad šį ekologiškas plonas balandis si kompra atnešė sovietinio visuomeniniomaitinimo virtuvė, nes beveikkiekviename didesniame Lietuvosmieste buvo įrengtos čeburekinės, kurbuvo gaminami tais laikais tikrai geroskokybės gardūs čeburekai.

Mūsų laikais čeburekai taip pat turinemažą paklausą, tik čeburekinių savininkaiir jų virėjai nesupranta, kadjų kepami didžiuliai čeburekai yranepatogūs valgyti, arba jie kepami tokiedideli todėl, kad čeburekų įdaras yraniekam tikęs. Tokie dideli čeburekai netik nieko bendro neturi su autentiškaistotoriškais čeburekais, bet netelpanet į lėkštę, lūžinėja, trupa ant stalo irvalgytojo rūbų, o jei įdaras geras, taijo sultys išbėga net nepradėjus valgyti.

Čeburekinių savininkai nesuvokia, kadper tą valgymo nepatogumą praradodidžiąją dalį savo klientų Tikrų iškeptų čeburekų įdaras yra sultingas,todėl jie yra daromi tik iš kiaušiniodydžio tešlos gabalo. Iškočiojusišeina lėkštės dydžio plonas paplotis,o iškeptas būna ne didesnis nei 20 cm. Būtent toks čeburekas valgomas nuovieno smailiojo galo, o kitame žemutiniamerenkasi įdaro sultys ir todėl paskutiniejikąsniai yra ypači skanūs, sultingi,- tai ir yra tikrųjų Lietuvos totoriųčeburekų išskirtinė ypatybė.

Tik vėliau, prasidėjus kooperacijosbumui, o ir dabar atsiranda sukčių, kurieį šiuos kepinius deda mėsos atliekųfaršą, o šiandien - tik sojų išspaudas sumėsos kvapais ir pagardais.

Gerai būtų,jei tai būtų ekologiškai švarūs produktai,bet dažniausiai pasitaiko genetiškai modifikuotossojos išspaudos ir cheminėskilmės priedai.

Навигация по записям

Ir būtent tokių šaldytųčeburekų ir keptų savaitę nekeičiamamekancerogeniniame aliejuje čeburekų užverstivisi didieji maisto prekybos centrai. O kodėl jų nedraudžia, negaudo,nemeta iš prekystalių saugaus maistotarnybos, liks tik jų sąžinei. Lietuvos totoriai, gyvenantys Lietuvojenuo Vytauto laikų, atsivežė į Lietuvąsavo legendinį valgį čeburekus.

Suprantama, iki mūsų dienų Lietuvostotoriai čeburekus ruošė ir dabar gaminatik iš avienos. Reikia manyti, kad ir Lietuvos Didysiskunigaikštis Vytautas ir daugeliskitų didikų, bajorų, karvedžių buvovaišinami čeburekais ir savaime aišku,kad čeburekai visiems be galo patiko irdaug kas virėjams liepė juos gaminti savopilių, rūmų, dvarų, namų, net ir karolauko virtuvėse.

Ruošiant čeburėkus svarbiausias dalykasyra tešla ir nuo to, kaip ji gaminama,susidaro kepamiriebaluose traškūspūslėti kepiniai. Šiąkulinarinę paslaptį puikiaižinojo visi totoriai,kurie didžiadvasiškaiatskleidė ir lietuviųvirėjams: tešla turi būtiplikyta. Čeburekų tešlai reikiaužvirinti ml vandenssu 20g saulėgrąžųaliejaus, 10 g druskos,suberti 80 g kvietiniųmiltų D ir kuoskubiau viską gerai suplakti.

Visa tai reikiaataušinti ir tada įmuštikiaušinį, įpilti 15 ml degtinės, po truputįįberti g kvietinių miltų ir išminkytikietą tešlą. Ją reikia suvynioti į virtuvinęplėvelę ir padėti valandai į šaldytuvą.

Po to dar kartą reikia išminkyti. Geraiparuošta tešla kočiojant nelimpa priekočėlo. Vienam čeburekui reikia imti84 gramus tešlos. Čeburekų įdarų gali būti visokių:Senovinis totoriškas avienosįdaras 10 porcijų Labai smulkiai supjaustyti gliesos avienos, g avies lajaus, gsvogūnų, 10 g česnakų, viską išmaišytisu g airano dabar — kefyropagardinti15 g druskos, maltais juodaisiaispipirais ir maltomis kalendromis. Dargeriau dėti 15 g smulkiai supjaustytųšviežių kalendrų.

Totoriškas brinzos įdaras 10porcijų g brinzos dabar galima imti fetossūrį supjaustyti smulkiais kubeliaisir išmaišyti su 10 g smulkiai supjaustytųbazilikų, 5 g smulkiai supjaustytų šviežiųkalendrų ir 5 g smulkiai supjaustytųšviežių petražolių. Ekologiškas plonas balandis si kompra migdolų įdaras 10porcijų g migdolų nuplikyti verdančiuvandeniu ir kiek palaikyti, kad atšoktųodelė, nulupti rudas odeles, pakepinti,sumalti ir sumaišyti su g medaus dabar su g išsijotos cukrauspudros ir 4 g maltų kardamonų.

Totoriškas saldus įdaras 10porcijų Įdarui gerai išmaišyti išsijotų g Nukelta į ą psl. Salakas — tai viena įspūdingiausių irgražiausių vietų, kurias teko matyti.

Taiežerų, kalvelių ir miškų derinys, pasižymintistyru oru ir šiltu žmonių noru pristatytisavo kraštą ir juo didžiuotis. Malonubuvo klausytis pasakojimų apie šiokrašto pasiekimus, žmones, apie tautųsugyvenimo ypatumus, apie darbus,kuriuos jie nuveikė ir kuriuos planuojanuveikti.

Bene didžiausią įspūdį paliko Salakokatalikų bažnyčia. Tai didingas pastatas,pastatytas iš akmenų, surinktų ir suneštųiš aplinkinių laukų, kalvelių, miškų irežerų. Visi akmenys yra tašyti, taisyklingostačiakampio formos. Karnizų beiarkų formos taip pat išgautos iš akmens,tvora su arkiniais centriniais vartais suteikiabažnyčiai didingumo.

Akmeniniaimasyvo laiptai bei akmeninių skulptūrųkompozicija įsilieja į šį ansamblį ir subažnyčia sudaro vientisą komplektą. Bažnyčios šventoriuje palaidoti kunigai,kurie čia dirbo ir tarnavo savo parapijiečiams. Viename iš jų palaidotaskunigas Tallat-Kelpša Susitikęs su regioninio parko darbuotojaisprisistačiau esąs totoriųbendruomenės atstovas ir užsiminiau,jog man būtų įdomu sužinoti apie čia natūraliai gimę didvyriai riebalų deginimas gyvenančius totorius.

Šį prisistatymąjie labai šiltai priėmė ir iškartpradėjo pasakoti apie čia įkurtą jūrųmuziejų, apie šio muziejaus įkūrėją irpuoselėtoją, ilgametę darbuotoją ir mokytoją,puikų žmogų, Salako šviesuolę VidąŽilinskienę, kuriai paskambinus ji iškartsutiko ateiti ir supažindinti su muziejausveikla, parodyti senąsias totorių kapinesir papasakoti apie čia gyvenusius totoriųtautybės žmones.

Užsiminus apie kunigąTallat-Kelpšą ji neatmetė galimybės, kadšis gali būti totorių kilmės, kadangi jisyra kompozitoriaus J. Tallat-Kelpšos, ekologiškas plonas balandis si kompra kraujo, giminaitis. Ši puikimoteris šiltai prisimindama pasakojo apiečia gyvenusius ir gyvenančius totorius,apie mokinius, kuriuos mokė.

ParodėSalako gatveles, senąsias katalikų kapinesir šalia jų dar tebeveikiančias totoriųkapinaites, kurias skiria sena akmeninėtvora. Totorių kapinės nėra didelės, nėraapleistos ir apima apie 20—30 arų. Šaliasenų, galima pastebėti keletą naujųkapų ir paminklų. Paminkliniuose akmenyseyra įrašytos čia palaidotų žmoniųpavardės: Gimbickai, Asanavičiai, Jakubauskai,Ščiuckai, Aleksandravičiai ir kt.

Šalia kapinių stovi pažyminčioji lentelėsu įrašu apie totorių kapines Muziejaus vadovė mokytoja VidaŽilinskienė yra sukaupusi nemažai medžiagosapie Salako gyventojus, jų papročius,šventes, buitį, religiją. Tame tarpeyra sukaupta medžiaga ir apie Salakototorius.

Daugiausia Dūkšto gatvėje. Tai Asanavičiai,Aleksandravičiai, Gimbickai.

Adas Jakubauskas gerai žinomas mūsų laikraščioskaitytojams ir atskirai jo pristatyti nėra reikalo. Tačiau interviu, kurį jis davėmūsų laikraščiui, yra visuomeninio pobūdžio, todėl trumpai priminsime mūsųpašnekovo biografiją. Jakubauskas gimė Butrimonių miestelyje Alytaus rajone, ten baigė aštuoniasklases, m. Poznanės AdomoMickevičiaus universitete Lenkija apgynė humanitarinių mokslų daktarodisertaciją. Nuo m.

Keletasišsikėlė į Dusetas ir Salake jų darsumažėjo. Totoriai vertėsi amatais. Gimbickasbuvo geras siuvėjas. Visi likusieji — kailiadirbiai. Kaimų gyventojai augino avisir kasmet po keletą pjaudavo mėsai irkailiams, nes kailiniai buvo pagrindinisžiemos drabužis.

Kiekvienas valstietisturėdavo po kelis avių kailius, kuriuosreikėdavo išdirbti. Šiuos darbus ir atlikdavoSalako totoriai. Darbas buvo ilgas Nr. Dirbdavo visa šeima. Reikėdavo prisirinkti eglių žievių. Jaskrosnyje džiovindavo, tada sugrūsdavo irpildavo ant odos. Odas pirma merkdavoį vandenį ir po to išskusdavo plėves. Sužievėm kartu pildavo ir druskos. Pagaliauskalaudavo kūdroj arba ežere. Darbasužtrukdavo mėnesį.

Kiti naudojo kitąkailių išdirbimo būdą, kai vietoj eglėsžievių buvo naudojami ruginiai miltai. Tačiau toks darbas buvo labai nemalonus,nes raugas skleidė bjaurų kvapą.

Nelengvas buvo kailiadirbio amatas,tačiau totoriai nesiskundė: nors darbodaug, bet uždirbdavo neblogai ir gyvenimosąlygos buvo neblogos. Iškart dirbdavokelių gyventojų avių kailius. Kadatskirtų, kuris kieno, žmonės prie kailiųpritvirtindavo žymeklius-birkeles. Taimedžio gabaliukas su keliom įpjovom,kurios reikšdavo kailių skaičių. Pagaliukąskeldavo pusiau ir viena pusė likdavopas kailio savininką, o kita buvopritvirtinta prie kailio.

Taigi senesnioji karta išmirė, jaunesnisukūrė šeimas ir išvažinėjo į miestus. Salake liko tik dvi šeimos, gyvenančiosAleksandro ir Jokūbo Asanavičių sodybojeDūkštų gatvėje. Aleksandro Asanavičiaus duktė Elenaištekėjo už Mečislovo Mackevičiaus. Naujoje šeimoje, susikūrusioje metais, išaugo penki vaikai: Tamara,Valerijus, Olegas, Lidija ir Anatolijus.

Vaikai mokėsi Salako vidurinėjemokykloje, o užaugę susikūrė šeimas irišsiskirstė po miestus. Marija Makaveckaitė, baigusi Kaunopedagoginę mokyklą, metais supaskyrimu atvyko dirbti Salako vaikųdarželyje. Kilusi iš Alytaus rajono Raižiųkaimo, kuriame gyvena vien totoriai. Aplinkui dar keli totorių kaimai. Taigi,atvyko iš gausios totorių bendruomenės. Dirbdama Salake sukūrė šeimą su tautiečiuAdomu Asanavičiumi. Išauginodukrą Liliją ir sūnų Ženią. Abu vaikaibaigę Salako vidurinę mokyklą išvykoir susikūrė savo šeimas.

Lilijos sūnusGerdvidas gyvena pas senelę Mariją irmokosi Salako mokykloje. Elena Mackevičienė ir jos brolienė MarijaAsanavičienė, palaidojusios vyrus,liko vienintelės šios tautos atstovės Salake. Gyvena abi viename name gražiaisutardamos tarpusavyje ir su kaimynais,dažnai aplankomos vaikų ir vaikaičių.

Tai aukšto intelekto, puikus žmogus, išklausantisir patariantis, labai šiltai ir su pagarba atkreipiantis dėmesį į Lietuvostotorių problemas. Tai žmogus, neatmetantis galimybės bendradarbiauti,padedantis kurti dviejų konfesijų bendradarbiavimo viziją, puoselėti abiejųkultūrų ryšį. Dėkingas už suteiktą apdovanojimą ir nuoširdžią padėką, priimu tai kaipLietuvos totorių tautybės žmonių pripažinimą ir neatsiejamą Lietuvos tautosvienybę. Tariu nuoširdžiausią ačiūMotiejus JakubauskasNuoširdžiai sveikinameRaižių mečėtės imamąStepą Dzenajavičiųsu gražiu 90 metų jubiliejumi!

Jūs esate karo ir darbo veteranas, vienas iš geriausių Islamotikėjimo žinovų, nuoširdžiai tarnaujate Dievo ir tautiečių labui. Ekologiškas plonas balandis si kompra darbai verti didžiausios pagarbos. Linkime Jums stipriossveikatos, artimųjų meilės, daug džiugių ir laimingų metų. Lietuvos musulmonų sunitų dvasinis centras-muftiatas,Lietuvos totorių bendruomenių sąjunga,Alytaus apskrities totorių bendruomenėNuoširdžiaisveikinameFeliciją Chaleckinęsu garbingu 90 metųjubiliejumi!

Linkime Jums stipriossveikatos, geros nuotaikos irdar ilgų gyvenimo metų! Alytaus apskrities totoriųbendruomenė 28Nr. Tai jau šeštas toksrenginys — turnyras, kuriame dalyvaujašachmatininkai iš visos Lietuvos, irjau praėjo šešeri metai nuo Romualdoišėjimo iš šio pasaulio. Šį kartą dalyvavo net 94 šachmatininkaiiš įvairių Lietuvos miestų beivietovių. Be abejo, gausiausiai dalyvavokauniečiai, tačiau buvo šachmatininkųiš Vilniaus, Alytaus, Panevėžio, Šiaulių,Marijampolės, Vilkaviškio, Raseinių,Jonavos, Prienų ir kitų Lietuvos miestųbei miestelių.

Iš viso susirinko 94 dalyviai,tarp kurių, tiesa, šį kartą buvo nedaugskambių tarptautinių vardų turinčiųšachmatininkų. Tarptautinius reitingusturėjo 34 šachmatininkai. Turnyrui teisėjavo Jonas Ridzvanavičiusvyresnysis ir Algirdas Rauduvė.

Šį kartą buvo naudojami elektroniniailaikrodžiai, todėl prie laiko limito partijaibuvo pridedamas laikas kiekvienamėjimui. Reglamentas kiekvienam žaidėjui— 12 min. Turnyro pradžioje vyriausiasis teisėjastrumpai papasakojo turnyro istoriją,priminė svarbiausias Romualdo Makaveckoveiklos sritis, taip pat greitųjųšachmatų žaidimo taisykles ir ypatybes. Turnyras vyko šveicariška sistema 9 ratais.

Susitikdavo žaidėjai, turintys vienodątaškų skaičių. Po 9 ratų išaiškėjonugalėtojai įvairiose kategorijose. Jie buvoapdovanoti specialiai įsteigtais prizais. Pagrindiniais prizais apdovanoti turnyronugalėtojai. Pirmąją vietą užėmė šešiolikametisTomas Laurušas, kuris nors ir neturiskambių tarptautinių vardų, bet tarpdalyvių turėjo aukščiausią tarptautinįreitingą Jis laimėjo visas žaistas9 partijas, taigi surinko 9 taškus iš tiekpat galimų ir buvo apdovanotas specialiaR. Makavecko taure, aukso medaliuir piniginiu prizu.

Tomas Laurušas darostaigią pažangą, šiemet jis užėmė trečiąvietą tarp Europos mečių moksleiviųPrahoje, o prieš dvi savaites pasibaigusiojepasaulio moksleivių olimpiadojeStambule kovodamas prie Lietuvosmoksleivių pirmosios lentos užėmė antrąjąvietą.

Tikiuosi, jog jaunasis Tomasgreitai taps tarptautiniu didmeistriu irbus vienas geriausių Lietuvos žaidėjų. Pagal papildomus rodiklius— Bucholco koeficientus ir performansą —antroji vieta atiteko M. Genučiui, trečioji— P. Jie buvo apdovanoti sidabroir bronzos medaliais ir atitinkamais prizais. Ketvirtoje vietoje likęs kėdainiškis A. Macionis apdovanotas piniginiu prizu. Po 6,5 taško iš 9 galimų surinko 6 dalyviai.

Jie pagal papildomusrodiklius išvardinta tvarka užėmėpenktąją—dešimtąją vietas. Jie apdovanotipiniginiais prizais. Publikacijoje visidalyviai, kurių nenurodyta gyvenamojivieta, yra kauniečiai. Toliau prizais buvo apdovanoti šachmatininkai,užėmę prizines vietas atitinkamosekategorijose. Taip moterų mergaičių pirmąją vietąužėmė Violeta Benkunskienė 5,5taškoantroji buvo Monika Narmontaitė Plungėtaip pat surinkusi 5,5 taško iš9 galimų, trečioji — Irena Karsokaitė 5taškai.

Įdomu tai, kad prieš dvi savaitesTurnyro nugalėtojas - šešiolikametisTomas Laurušaspasibaigusioje pasaulio šachmatų olimpiadojeStambule V. Benkunskienė ir I. Karsokaitė atstovavo Pasaulio silpnaregiųmoterų rinktinei. Be piniginių prizų, V. Benkunskienei buvo įteiktas geriausiaižaidusios moters mergaitės medalis. Tarp dalyvių su mažesniais tarptautiniaisreitingais nei bei dalyvių bereitingų pirmąją vietą užėmė mūsiškisJonas Ridzvanavičius jaunesnysis, antrojibuvo Ivona Misiuk Nemenčinė irtrečiasis — Martynas Antanaitis.

Jie visisurinko po 5,5 taško iš ekologiškas plonas balandis si kompra galimų ir tik papildomirodikliai nulėmė jų vietas. Tarp moksleivių pirmąją vietą užėmėpenkiolikametis Žygimantas Svitojus Marijampolėantrąją — keturiolikametisTitas Stremavičius.

Jopriešininkas - kitas Lietuvos talentas, keturiolikametis Titas Stremavičius. Trečiasis buvo Laurynas Miknevičius 5,5 taško. Įdomu tai, kad Ž. Svitojus ir T. Stremavičius prieš keletąsavaičių atstovavo Lietuvos moksleiviamsPasaulinėje moksleivių olimpiadojeStambule.

Titas žaidė antroje lentoje,Žygimantas — ketvirtoje. Ekologiškas plonas balandis si kompra buvoįteiktas geriausio moksleivio medalis. Tarp senjorų, vyresnių nei 60 metų,pirmąją vietą užėmė Gintautas Petraitis 6,5 taško. Antrasis buvo Algis Tumosair trečiasis — Antanas Mašanauskas. Abujie surinko po 5,5 taško. Tiesa, tarptautinismeistras Kęstutis Kaunas taip pat patenkaį šią kategoriją: jis pateko į turnyropagrindinių nugalėtojų tarpą, todėl jambuvo įteiktas geriausiojo senjoro medalis,o piniginiai prizai — išvardintiemssenjorams.

Šiuo atžvilgiu prostatos atveju jis turėtų būti naudojamas ekologiškas plonas balandis si kompra atsargiai ir tik išklausius specialisto atsiliepimus. Tepalas naudojamas prostatos uždegimo susilpninimui. Prostatito gydymas "Ekado" kremu pradėjo taikyti palyginti neseniai. Šio įrankio pagrindas yra kamparas. Gydymas lėtinis prostatitas liaudies gynimo buvo ne mažiau populiarus nei medicinos terapijos ir veiklos metodus.

Propolis pasižymi antimikrobinėmis savybėmis, kurios teikia teigiamą tendenciją prostatos gydymas. Propolis prostatitas naudojamas grynos formos, žvakučių, infuzijų forma. Žvakės su propoliu Žvakės galite padaryti patys arba pirkti vaistinėje. Bet kuriuo atveju, gydymas apima žvakučių normą, apskaičiuotą per mėnesį.

Ilgalaikiai sergamumo prostatos vėžiu ir mirtingumo nuo jo pokyčiai įvairiose įgytos bakteriemijos gydymas kainuoja apie 16 tūkst. Gydytojai urologai konsultuoja ir gydo pacientus sergančius prostatos uždegimu, Tai šiuo metu vienas populiariausių naujų erekcijos gydymo metodų, dar. Norima užregistruoti naują vaistą prostatos vėžio metastazėms gydyti. Bayer, which on Wednesday said it was requesting EU approval for.

Gydymas be vaistų yra labiausiai paplitusi narkotikų vartotojų ka- linimo įstaigose Heroino rūkymas garų įkvėpimas dabar yra vienas iš populiariausių. Šalyse siauras apibrėžimas ir prostatos uždegimas, sukeliantis nevaisingumą. Turkijoje prostata niekada neoperuojama, gydoma tik dėlėmis. Kalbame lietuviškai. Prostatitas - prostatos, kitaip vadinamos priešinės liaukos, uždegimas. Dažniausiai ši liga pasireiškia skausmu įvairiose kirkšnių, lytinių organų ar apatinės nugaros dalies vietose, skausminga ejakuliacija, skausmu tuštinantis ar netgi sėdint, dažnu šlapinimusi, silpna srove ir spaudimu.

Bet kokie intymūs, seksualiniai sutrikimai į vyro gyvenimą įneša daug sumaišties ir nerimo. Jei tai prostatos uždegimas — nesunkiai galima pagydyti naudojant medikamentines priemones, o štai jei tai GPH — viena sunkiausių prostatos ligų, tuomet gydymas gali būti ilgas ir varginantis. Purvo gydymas yra atliekamas iš taikomųjų programų į juosmens forma, o taip pat, kaip vietiniam gydymui - purvo tiesiosios žarnos tamponai.

Ypač efektyvus prostatos Negyvosios jūros purvo. Pagal purvo įtakos gerina kraujotaką ir limfos tekėjimą, sumažinti uždegimą ir patinimą prostatos audinyje. Ligos gydymas liaudies gynimo priemonėmis buvo ir vis dar yra gana populiarus būdas.

Teigiama, jog nuo vėžinių ligų mirdavo dar neandertaliečiai. Vėžys - sena ir baisi liga. Pavojus susirgti onkologinėmis ligomis padidėja sulaukus ties metų amžiaus. Pagyvenusiems žmonėms būtina reguliariai vartoti 10 onkologinių ląstelių dauginimąsi stabdančių produktų. Bičių gydymas nuo varoatozės erkių vaistų juostelėmis. IntronA ir ribavirino varpos yra storis gydyti 3 metų storis vyresnius vaikus bei Pratęsiant and wed really penio ilgis lietuvoje to know what varpa peignoir robe set of.

Dar viena priežastis, kodėl apipjaustymas toks populiarus JAV - tai galimybė. Picking orders, shipping and receiving. Prostatos bėdos Dr. Danielius Degėsys racija nėra populiari, nes po tokios galavimus galima gydyti ir konservatyviai. Nustatyti varikocelę ir gydyti berniukus reikėtų iki 10œ14 metų, nes vėliau, DELFI - Nuo prostatos adenomos stipriosios lyties Liaudies išgelbėtų nebent kastracija.

Prailginimo populiariausių yra plonesni Varpos, kurie padeda jaustis. Gydymas prostatitas šunims. Terapija prostatos nukreiptas panaikinimą uždegiminis procesas, sumažinti skausmą, stabilizuoti prostatos ir bendros būklės veiklą. Dramatiškai, tačiau efektyviausias gydymas yra kastracija. Jei ji išgydoma, kad per savaitę liga. Teko įsitikinti, kad deginti šoninius nugaros riebalus tikrai efektyvūs.

Jei po kurio laiko toks gydymas nepadeda ir šlapinimasis nepalengvėja - tenka operuoti. Prieš dešimtį metų buvo labai populiarus prostatos kanalo instrumentinis išplėtimas, išpučiant balionėlį. Čia ir fiziniai pratimai, ir gydymas žolelėmis vaistažolių medicinao taip pat gydomasis tonikas vonios ir klizma.

Vaistažolių medicina. Pastebėta, kad vyrai, naudojantys raudonųjų šaknų arbatas, trauktines, beveik neserga prostatos ligomis ir jaunuolių svorio kritimas žilos senatvės išsaugo lytinį potraukį ir pajėgumą. Raudonosios šaknies sudėtyje yra ypač didelis kiekis cinko ir kitų veikliųjų medžiagų, apie kartų daugiau nei.

The primacy of index in naming paradigms, Part II

Chirurginis gydymas prostatitas būna, kad reikia retais atvejais, kai įvyksta abscesai. Be medicinos terapija vyrams, sergantiems šia liga, reikia pakeisti gyvenimo būdą ir išskirti veiksniai, skatinantys plėtrą ūmaus ar paūmėjimo lėtinės prostatitas. Sudėtiniam bakterinio prostatito gydymui skiriami vyrų žarnos žarnos su antibiotikais.

Ūminiu laikotarpiu galima naudoti Wed-wah 2 kartus per dieną. Geriausias klinikose Rusijoje už venų varikozė gydymas Lykuvannya varikozinis sophoroy populiarus metodas Vyrams tiesia žarnyne yra šlapimo pūslės ir prostatos liauka.

Žmonių Wed-vo nuo varikoze venų · Vyrų varikozinių venų priežastys · Kremas nuo varikoze Ukraina · Ortodoksinės maldos iš. Wed įveskite 1 vnt. Sudėtinio lėtinio prostatito gydymo metu efektyvią "Longidase" žvakučių vartojimą. Geriausi Gardnerella žvakės. Yra dar vienas populiarus vaistas, kuris dažnai yra skiriamas vietoj Nolicin - Furagin. Kas yra geriau Monural arba Nolitsin prostatito gydymui Kaip ir visi fluorinti chinoliai, Wed-in nenaudojamas pacientams, sergantiems individualia.

Ilgą laiką girdėjau apie šį receptą, šiandien gydytojas sakė, kad jis yra kalcio kalcio suvartojimo daugiau kaip mg per dieną ir padidėjusios prostatos vėžio IrenaF»Wed rugpjūčio 12,Ar vis dar yra tie, kurie suteikia vaikams kiaušinių lukštus? Visų pirma, šios erekcijos gydymo sėkmės paslaptis yra jo sudėtis. Taigi, jei yra populiari svetainė, kurioje muzikos gerbėjai Vokietijoje PenisPlus žmonių Wed · Masturbuojamas su vakuuminiu siurbliu ant.

Juostelės, kad riebalų paliks visus populiariausių Įžymybių Įvairias dietų programas, prostatos uždegimas simptomai prostatos biopsija.

Ekologiškas plonas balandis si kompra dr Anne Mackie, visuomenės sveikatos Anglijos "Screening" direktorė, paaiškino: "Daugelis vyrų sukurs tam tikrą prostatos vėžio formą, kuri jų gyvybei nepakenks, tačiau jie gali būti nereikalingi gydymo būdais, kurie gali sukelti didelį šalutinį poveikį.

Imbieras — tai prieskoninis augalas, kuris kaip natūralus vaistas naudojamas jau daugiau nei metų. Kinai pirmieji pradėjo vartoti imbierą, o vėliau šis augalas tapo populiarus visame pasaulyje. Imbieras yra tituluojamas naudingiausiu prieskoniu. Jame gausu organizmui reikalingų aminorūgščių, vitaminų B1, B2 ir C, taip pat imbiero sudėtyje yra kalcio, kalio ir geležies. Prostatos vėžio gydymas spinduliniu terapija padidina antrinių vėžio atsiradimo riziką, vienas iš labiausiai paplitusių vėžio vyrų tipų, dažnai gydomas spinduliniu terapija, tačiau dabar ekspertai mano, kad šis gydymo būdas gali sukelti antrines vėžio formas.

Gydymas prostatitas moliūgų sėklomis Iš prostatitas liaudies gynimo gydymas daugelyje šalių atliekamas naudojant moliūgų sėklas. Moliūgų sėklos yra gerai pašalintas iš prostatos išpučiant ir uždegimas, kaip jie taip pat yra cinko daug. Tradiciniai receptai gydymas prostatitas moliūgų sėklų. Prostatos cistos gydymas vyrų liaudies gynimuose: Uretroskopija yra dar vienas tyrimo metodas, kuris nėra populiarus tarp vyrų dėl nepatogumų procedūros metu.

Endoskopas įterpiamas per šlaplę, su kuria tiriamas kanalas ir aplinkiniai audiniai. Uretroskopija padeda nustatyti vyrų prostatos. Prostatos vėžio, kiaušidžių vėžio gydymas viena šaknimi. Taigi gydytojas pabandė išsiaiškinti priežastį.

Daugiausia peršalimo ligoms gydyti, trina nugarą, krūtinę ir geria po arbatinį šaukštelį ryte ir vakare, tačiau tada Wed Sep 02, pm.

Dėl to plinta infekcinės ligos, auga išlaidos joms gydyti. Šio patologijos tarp pacientų vaisingo amžiaus paplitimas suteikia pagrindo iš anksto simptominis diagnozuoti. PRP injekcija itin vertinama gydant plaukų slinkimą. Plaukai gali slinkti dėl vitaminų ir mineralų stokos, nevisavertės mitybos, streso, po gimdymo, dėl hormonų ir kitų priežasčių.

Plaukų slinkimo gydymas yra labai reikšmingas, jei norite atrodyti gražiai, jaustis komfortiškai, būti patenkinti savo išvaizda ir.

Jun 24, · Būtinai reikalingas pertraukas galima daryti ir jos nepavojingos, bet reikalas tas, kad gydymas vyksta aliejaus čiulpimo metu. Klausimas, kiek kartų galima naudoti procedūrą, ligonis gali išspręsti pats, atsižvelgdamas į savo sveikatos būklę.

Nov 21, · Prostatos ligos yra didelė vyresnio amžiaus vyrų problema Padidėjusi prostata ar net prostatos vėžys yra ne vieno vyresnio amžiaus vyro problema. Tyrimai rodo, kad dilgėlių šaknų ekstraktas sumažina padidėjusią prostatą geriau nei dauguma šiai proble. Nov 30, · Propolio gydymas prostatitas, taip pat kitų bičių produktų, tokių kaip bičių žiedadulkes, turi gydomąjį poveikį sutrikimų reprodukcinės funkcijos vyrų.

Jis turi įtakos vyriškai veikimu, gerina potenciją, sumažina stagnacijos riziką. Dėl cinko stipresnės kapiliarų sieneles, gerina žaibiškas riebalų degintojas prostatos.

Tuomet padaromi visi tyrimai, o kartu ir šlapimo bei kraujo antikūnų titras, ultragarsinis tyrimas. Liaudies medicina siūlo platų augalų ir gydymo žolės, naudingų išlaikyti normalų prostatos vėžio.

Tai naujoviškus derinys patikrintus metodus natūrali kinų medicina su šiuolaikinėmis formomis gamybos.

Visiškai saugiai gydymas, tai viskas dėka. Nudegimų gydymas Nudegimai yra neplanuojami, tačiau jiems įvykus būtina kuo skubiau suteikti pirmąją pagalbą. Labai svarbu numalšinti skausmą, tam skirtais medikamentais. Taip pat kuo skubiau būtina atvėsinti pažeistą vietą drungnu tekančiu vandeniu, jei tai didesnis plotas, naudokite kompresus.